Cukier trzcinowy nadaje się idealnie do słodzenia kawy i herbaty, co podkreśla smak i aromat napojów. Jest niezbędny do przygotowywania różnych ciast. Aromat cukru trzcinowego świetnie współgra z zapachem czekolady, wanilii i cynamonu.

Stosowany jest również jako przyprawa. Wzmacnia smak potraw: peklowanego mięsa, dresingów do sałatek, ciemnych sosów do mięs i drobiu oraz pikantnych zup. Doskonale podkreśla smak domowych dżemów i likierów. Często jest stosowany do dekoracji wykwintnych deserów.

Trzcina cukrowa (cukrowiec lekarski) pochodzi prawdopodobnie z terenów Nowej Gwinei. Jest to wieloletnia trawa uprawiana w wilgotnym klimacie równikowym i podrównikowym. Potrzebuje słońca, temperatury powyżej 21 st. C, żyznej gleby i raczej płaskiego terenu. Grube łodygi trzciny, która może osiągać wysokość nawet do 6 metrów, są wypełnione silnymi włóknami. Cukier jest produkowany ze słodkiego soku, który roślina magazynuje w łodygach. Dojrzała trzcina zawiera około 10-20% cukru. Cukier trzcinowy posiada naturalny, złotobrązowy kolor, a otrzymuje się go poprzez krystalizację gotującego się w wielkich bębnach soku. Wówczas powstaje surowy cukier trzcinowy o wyraźnym zabarwieniu, pokryty cienką warstwą melasy. Najlepszej jakości cukier trzcinowy wytwarzany jest na Mauritiusie, maleńkiej wyspie na Oceanie Indyjskim.

Zastosowanie cukru trzcinowego wykracza daleko poza kulinarne smakołyki. Trzcinę cukrową od dawna stosuje się w medycynie ludowej i ziołolecznictwie. Już przez Starożytnych uznana została za lek, który potrafi wyleczyć wiele schorzeń. Znano jej liczne zalety m.in. bakteriobójcze. Używano jej między innymi jako środka kojącego, przeciwbólowego, wykrztuśnego. Za jej pomocą łagodzono objawy astmy, leczono trudno gojące się rany i oparzenia, a także zapalenia i przeziębienia z gorączką.