Rumianek

Wiele roślin od dawna wykorzystuje się do pielęgnowania i leczenia dzieci w pierwszym roku życia. Niektóre z nich wydają się nieodzowne do wychowania zdrowego niemowlęcia. Tak informują nas prof. dr hab. farm Waleria Olechowicz Stępień i doc. dr hab. farm. Eliza Lamer-Zarawska w swojej pracy pt. Rośliny lecznicze stosowane u dzieci

            Nie licząc mleka napar z rumianku jest bardzo często pierwszym napojem, jaki podaje się noworodkowi. Rumianek należy do ziół poprawiających trawienie, usuwających gazy jelitowe, działających przeciwbólowo i uspokajająco, co jest szczególnie ważne, gdy niemowlę jest sztucznie odżywiane. Jest niezastąpiony w okresie ząbkowania, przy zwiększonej wrażliwości na ból, i utrudnionym zasypianiu. Dzieciom starszym środek ten podawany jest bardzo często przy zaburzeniach trawienia, a także w nieżycie żołądka na tle nerwowym spotykanym np. u przedszkolaków źle znoszących nowe środowisko. Rumianek działa również korzystnie w upośledzonym trawieniu na skutek długotrwałego zażywania leków w tym antybiotyków lub przy zmniejszonej tolerancji na niektóre składniki pożywienia. Kojące, uspokajające i ułatwiające zasypianie działanie ziela obserwuje się przy codziennym piciu herbatek z rumianku.

            Ziele rumianku jest również często używane do kąpieli, płukania, okładów i przemywań skóry zarówno zdrowej, jak i chorej lub odparzonej. Kąpiele lecznicze z rumianku stosuje się w krzywicy, skazie białkowej, przy świądzie skóry i pokrzywce. W okresie ząbkowania niemowlęcia wskazane jest podawanie herbatki rumiankowej, często, lecz w małych porcjach, aby przedłużyć bezpośrednie działanie zioła na zmienione i rozpulchnione dziąsła.

            Rumianek, tak gorąco zalecany dla naszych pociech znany był już w starożytności. Wówczas był lekiem na łamanie w kościach i reumatyzm. Łączono z nim także wiele wierzeń i przesądów. Nasz słynny średniowieczny zielarz Syreniusz przypisywał mu wręcz wszechstronne działanie, zalecając rumianek na pobudzenie miesiączki u niewiast, melancholikom na poprawę humoru, dzieciom na wygubienie glist, niepłodnym białogłowom, a także mężom na rozgrzanie w nich oziębłości.

            Współczesne analizy wyodrębniły w koszyczkach rumianku olejek eteryczny, substancje goryczowe, śluzowe, żywicowe oraz związki flawonoidowe, kumaryny, węglowodory poliacetylenowe, kwasy organiczne i sole mineralne zasobne w potas i magnez. Ważnym składnikiem olejku jest chamazulen (azulan), mający właściwości przeciwzapalne i antyalergiczne.

Ogólnie przyjmuje się, iż rumianek działa przeciwzapalnie, przeciwskurczowo, przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo, przeciwalergicznie i uspokajająco. Oprócz wspomnianego dobroczynnego wpływu na przewód pokarmowy, wzdęcia, nadmierną fermentację w jelitach i zgagę, rumianek znajduje zastosowanie w przewlekłych stanach zapalnych dróg moczowych a zwłaszcza kłębków nerkowych i pęcherza.

            Tak wiec od niemowlęctwa aż po najstarsze lata wiele możemy zawdzięczać herbatce z rumianku o delikatnym zapachu i łagodnej aromatycznej nucie, która jak żadne inne ziele będzie kojarzyć się najbardziej z naszym rodzimym krajobrazem, zapachem pól i łąk skapanych w słonecznym dniu.

 

 Iwona Machowska